Prolog

Kwiecień, 2002

" - No i co, gówniarzu, myślałeś, że ujdzie ci to na sucho?!
Ojciec stoi nade mną z pasem. Jest wkurzony jak nigdy. A ja się boję. Naprawdę się boję. Cofam się o krok, ale on idzie za mną. I uderza mnie w twarz. Pasem. I jeszcze raz. Zasłaniam głowę rękoma, ale on dalej mnie bije. Jest pijany. I zły. Nienawidzę go. Tęsknię za mamusią. I za Suzy. Zabrali mi ją. Zabrali mi moją małą siostrzyczkę. I zostawili mnie z tym potworem."

Grudzień, 2010

"Jestem w Nowym Jorku już miesiąc. Nadeszła zima. Jestem głodny i przemarznięty, ale nikogo to nie obchodzi. Nic nowego. Jestem sam. Nic nowego... Siadam pod ścianą w jakimś opuszczonym zaułku i wyciągam z kieszeni brudną żyletkę. Okolica jest paskudna. Wszędzie błoto, rozdeptany śnieg, wulgarne graffiti na murach. Nagle podbiega do mnie jakiś pan. Policja...?
- Co robisz, życie ci niemiłe?! - krzyczy. Jest młody, wysoki, ubrany na czarno. I na pewno nie jest z policji.
Kulę się w sobie. Nie cierpię, gdy ktoś krzyczy. Pan zabiera mi żyletkę i patrzy mi prosto w oczy.
- Jesteś sam? - pyta łagodnie.
Kiwam głową w odpowiedzi.
- Chodź, jeszcze nic nie jest stracone.
Wyciąga do mnie rękę. Ujmuję ją. Jest ciepła. A mi jest tak strasznie zimno. Pan zdejmuje swoją kurtkę i okrywa mnie nią. Troszczy się o mnie. Nikt nigdy się o mnie nie troszczył..."

"Pan prowadzi mnie korytarzem. Podchodzi do nas jakiś chłopak. Chyba jest w moim wieku.
- Christian, to jest Ethan.
Ethan mierzy mnie wzrokiem. W jego oczach widzę litość. Nie znoszę litości..."

12 czerwca 2016, Nowy Jork

"- Christian!
Odwracam się na dźwięk głosu kumpla.
- Idziesz do klubu ze mną i Sarah?
- Jasne. Chętnie wyrwę jakąś niunię.
- A co z Lailą?
- Laila, mój drogi to już przeszłość.
- Byliście razem aż jedną noc? - Ethan unosi brwi.
- Tak właściwie to pół. - Uśmiecham się ironicznie.
- Nowy rekord związku?
- Nope. Najdłużej byłem z Megan. Cały dzień i pół nocy.
Przyjaciel z rozbawieniem kręci głową."

__________________

Hej! A więc tak przedstawia się prolog opowiadania. Wszystko jest niejasne i pogmatwane? Spokojnie, tak Wam się tylko wydaje. ;) Jeżeli choć trochę zainteresowały Was losy Christiana i chcielibyście zobaczyć co dalej będzie robił ze swoim życiem (a zapewniam, że on nie lubi się nudzić :3) to zapraszam na bloga na dłużej.<3 Rozdział 1 pojawi się niedługo.

Do następnego! ;*

Little M.

PS. Będzie mi bardzo miło, jeśli po przeczytaniu zostawicie po sobie komentarz. Chętnie przeczytam zarówno te pozytywne jak i negatywne, bo przecież wszem i wobec wiadomo, że najważniejsza jest konstruktywna krytyka. :D